Choco

Boterhammen met choco. Of een kom rijst — die gelukkig gekookt was. Dat aten wij des middags op school als er weer eens solidariteit moest worden betoond met mensen die honger leden. Het waren de vroege jaren zeventig, en men was er toen in opvoedingsmiddens van overtuigd dat zulks onze bewustwording ten goede zou komen, en aldus finaal ook de arme stakkers in zwart Afrika en Centraal-Amerika — van hongerlijders om de hoek had men toen blijkbaar nog nooit gehoord. Sommige leerkrachten droegen sandalen, en de verplichte wekelijkse eucharistie werd al eens opgevrolijkt met gitaar en tamboerijn, teneinde ons swingend dichter bij de Heer te brengen. 

Het heeft, zo vrees ik voor de fans van de Heer en wereldwijde solidariteit, allemaal niet veel geholpen. Ik herinner mij uit die tijd bij mijn medeleerlingen in Latijn-Grieks geen roepingen — en veel dichter bij priesterstudies kun je niet komen — en al evenmin bij de flagellanten die Latijn-Wiskunde volgden of bij de afvalligen in Latijn-Wetenschappen. En wat die hongermaaltijden betreft, was het belangrijkste effect dat het jonge volkje zich meteen na de bel massaal richting buurtwinkel repte om er zich een rolberoerte te vreten aan blitse repen.

Aan die heuglijke tijden moest ik denken toen ik las dat het Koninklijk Atheneum in Halle deze week op de Internationale Vrouwendag bij wijze van bewustmaking de jongens in de klas enige tijd rechtstaand les deed volgen, terwijl de meisjes mochten gaan zitten; bovendien was er even later enkel voor de meisjes een versnapering. Het initiatief, zo bleek, was uitgegaan van een uit leerkrachten en leerlingen bestaande werkgroep. 

Tja, dan weet je het wel: dit wordt niks.

De beste manier, zo beseffen wij wanneer wij met heldere blik om ons heen kijken, om iets vakkundig de nek om te wringen, is: de kwestie toevertrouwen aan een werkgroep. Werkgroepen zijn plekken waar goede ideeën naartoe trekken om te sterven. Wil je tijd kopen? Organiseer een werkgroep. Wil je sturen? Organiseer een werkgroep. Wil je inspraak veinzen? Organiseer een werkgroep. En na elke werkgroepvergadering natuurlijk terugkoppelen — dat is werkgroepees voor verslag uitbrengen bij de baas, die in niet mis te verstane woorden aangeeft tot waar de gekkigheid mag gaan. 

Her en der las ik op de sociale media boze, verontwaardigde reacties op het initiatief van die school. Woke indoctrinatie en zo. Ik denk dat dat nogal zal meevallen, qua blijvende psychologische letsels. Zo eet ik nog altijd zonder janken of schuldgevoel soms een boterham met choco.

Advertisement