Twijgje

‘Wacht, ik zal het nog eens tonen’, zei ze opgewekt. Haar optreden op het schoolfeest had ik helaas gemist, wegens dwingende deadlines — je bent niet ongestraft een zeer kleine zelfstandige. 

Ze had een acrobatisch dansje gedaan, samen met een klasgenootje. Dat dat klasgenootje nu in geen velden of wegen te bespeuren viel, kon haar enthousiasme niet fnuiken. Zij zou haar deel dansen, en ik moest dat klasgenootje er maar bij denken, of net niet. 

Er hoorde natuurlijk een muziekje bij. Wellicht iets dansbaars, dacht ik met kennis van zaken. Welk liedje het was? ‘Van Rihanna. Daar, dat tweede’, wees ze op de smartphone van haar mama. ‘Dat met S en dat rare teken, die rare ‘en’, en dan M.’ 

‘Die rare ‘en’ heet ampersand’, zei ik volstrekt zinloos en ook wel bespottelijk wijsneuzerig. Pas toen daagde het me: S&M? Een liedje van Rihanna? S&M? 

Nu ben ik geen kenner van het oeuvre van die uitheemse kunstenares, maar de kans leek me klein dat die S&M staat voor Sunshine & Moonlight, of voor Soda & Marshmallows, of frietjes-en-colagewijs voor Small & Medium. Dus zocht ik bij thuiskomst desbetreffend chanson op en verdiepte mij in de tekst ervan. Enkele citaten: 

Feels so good being bad (oh, oh, oh, oh, oh)

There’s no way I’m turning back (oh, oh, oh, oh, oh)

Now the pain is for pleasure

‘Cause nothing can measure (oh, oh, oh, oh, oh, oh, oh)

[…]

‘Cause I may be bad, but I’m perfectly good at it

Sex in the air, I don’t care, I love the smell of it

Sticks and stones may break my bones

But chains and whips excite me

[…]

Oh, I love the feeling you bring to me

Oh, you turn me on

It’s exactly what I’ve been yearning for

Give it to me strong

And meet me in my boudoir

Make my body say, “Ah, ah, ah, ” I like it, like it

Nee, Nonkel Bob it ain’t. Het valt niet uit te sluiten dat er, als je sááámen ging kampéééren, ííín het bóóós of óóóp de hei, weleens een beetje kinky werd gedaan in een tentje, maar dan niet met ketens en zwepen, dat is zeker. Hooguit met een twijgje. Of wat mos. 

Ja, ik weet het wel: het hoeft natuurlijk geen Nonkel Bob meer te zijn, vandaag. De vooruitgang heeft genadeloos toegeslagen, en daarbij past deemoedig zwijgen, als je niet wil worden weggezet als een reactionaire ouderwetse droogkloot. Maar dat er op een lagere school niet vooraf even wordt geluisterd naar wat deze of gene stemkunstenaar of kronkelkunstenares uitkraamt, dat vind ik op z’n minst een gemiste kans. Immers, voor je het goed en wel beseft, staan je koters op een schoolfeestje collectief te hossen op sensueel neonazistisch geleuter van een Arisch Adonisje. (oh, oh, oh, oh, oh, oh, oh)