Graf

Ik ben ook dit jaar niet naar het graf van een geliefde gegaan.
Niet dat ik de doden in mijn leven niet in ere houd. Integendeel: ik houd hen evenzeer in ere als de levenden in mijn leven. De enen al meer dan de anderen, dus. Van sterven word je niet heilig.
Vergis u niet: de schoonheid van rituelen is mij niet vreemd – balsem voor zielenwonden –, doch ik vind het bestaan al van zichzelve zo ondraaglijk, dat ik mij niet nog eens extra ga zitten kwellen met sombere wandelingen langs versteend verdriet en gemompeld ongemak bij een verweerde naam.
Dit tranendal volstaat.

(Gepubliceerd in Het Laatste Nieuws in 2006.)