Konijntje

Een van m’n voorvaderen, zo heb ik uit betrouwbare bron, verschalkte op regelmatige basis een konijntje. Dat deed hij in de duinen, waarvan hij geenszins eigenaar was. Mijn voorvader was dus een stroper. Misschien had hij wat weg van een rabauw, doch een beurzensnijder was hij niet – zoveel eergevoel had hij wel: je berooft mensen niet van hun zuurverdiende centen, maar op zo’n loslopend konijntje dat van niemand was kwam het niet aan, toch? Konijnen, zo wist mijn konijndeskundige voorvader immers, kweken als konijnen. Hij stroopte om thuis de vele hongerige mondjes te kunnen voeden. De werkloosheidsuitkering bestond nog niet, evenmin als de pil.

Dus nee, ik ga me niet voor mijn voorvader excuseren. Net zomin als bijvoorbeeld adellijke lieden zich nu dienen te excuseren voor de kuiperijen en koehandel waarvan hun voorvaderen zich hebben bediend om hun aanzien en welstand te verwerven. Je schamen om de daden van je voorvaderen illustreert hooguit je wankelmoedigheid, erom gloriëren je leeghoofdigheid.

Mijn konijndeskundige voorvader schoot me te binnen, toen ik deze week een reeksje tweets van de nieuwe federale minister van Defensie onder ogen kreeg. Daarin probeerde Sander Loones (N-VA, afkomstig uit Koksijde, vooral bekend om z’n duinen) aan de hand van citaten uit oude kranten aan te tonen dat zijn grootvader Honoré weinig of niets viel aan te wrijven, als oorlogsburgemeester onder de Duitse bezetter, integendeel zelfs. (Honoré werd in 1947 door de Krijgsraad veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf en twintig jaar ontzetting uit z’n rechten, maar herrees in de jaren zestig als burgemeester, tot veler voldoening.) 

Loones’ poging was even nobel als zinloos. ‘Eens collaborateur, altijd collaborateur!’, werd hem – ruim zeventig jaar later – op Twitter toegebeten. Door lieden, vermoed ik, zonder voorvaderen.

Dit weekend is het honderd jaar geleden dat er een einde kwam aan de Eerste Wereldoorlog. Zo u zich geroepen voelt om dit te herdenken: doe dat vooral. Doe het waardig. Blik vooruit. Laat elkaars voorvaderen rusten. Ga samen aan tafel. En eet een konijntje.